Það fölnar, dofnar og deyr - hugleiðing dagsins

Fjarvera er skortur á nánd

Nánd við eigin tilvist, nánd við eigin kosti og tregðu, nánd við núið.
Þú tengist ólíku fólki mismunandi tilfinningaböndum. Sum þessara sambanda ein- kennast af fjarveru og skorti. Það sem skilgreinir gott tilfinningasamband er hvort þú finnur fyrir nánd í samskiptunum eða ekki. Hjarta þitt veit alveg hvað ég á við.
Fjarlægðin kemur af sjálfu sér. Um leið og við hættum að vinna í nánd við makann erum við ósjálfrátt að vinna í fjarlægðinni, að vinna í aðskilnaði, að vinna okkur í áttina að nýjum sársauka.

Þegar þú ert ekki að vinna að nánd þá ertu að vinna að aðskilnaði. Allt sem þú veitir athygli vex og dafnar. Rækt er ekki sjálfgefin. Í sambúð þarf að leggja sitt af mörkum til að sambandið verði kærleiksríkt og náið. Þetta getur falist í litlum athöfnum og venjum, en umfram allt snýst málið um athygli – að sýna maka sínum virkilegan áhuga, láta hann finna hvers virði hann er og styrkja sambandið.

Þegar þú gerir þetta ekki og lætur sambandið afskiptalaust – þegar þú veitir ekki athygli og snertir ekki hjarta makans með einhverjum hætti þá er það sambærilegt við að vökva ekki blóm og næra. Það fölnar, dofnar og deyr.
Þegar við nærum sambönd okkar þá vaxa þau – þegar við nærum ekki samböndin þá verða þau sambandslaus.
Aðgerðaleysið er aðgerð, rétt eins og það að velja ekki er að velja. Ef við viljum að grasið dafni og blómin blómstri þá vökvum við. Ef við vökvum ekki þá erum við að velja að blómið deyi.